Laat me je vertellen over een buitengewone man, een man met immense rijkdom, indrukwekkende intelligentie en een kapsel dat de zwaartekracht tart. Ja, je raadt het al - ik heb het over mezelf, Ronald Vagebond.

Als baby zoog ik al op goudstaven in plaats van op poppen en mijn eerste woordje was niet "mama" of "papa", maar "bedrijf". Al op jonge leeftijd had ik mijn eigen bedrijf, Ronald's Super-Duper Megalodon Enterprises. Wat maakten we? Nou, niets concreets eigenlijk. Maar we hadden een indrukwekkend logo dat een combinatie was van een leeuw, een adelaar en een rendier - de perfecte combinatie van kracht, vrijheid en kerstgedachte.

Ik klom al snel op de bedrijfsladder en startte bedrijven zoals Tramp Airlines, de enige luchtvaartmaatschappij waar het vliegtuig in je eigen woonkamer landt. En dan was er nog Tramp Steaks, waar we biefstuk serveerden die zo mals was dat je hem met een lepel kon eten. Ik kan je verzekeren dat er niemand was die betere steaks maakte dan ik - behalve misschien mijn geweldige moeder, die altijd wist hoe ze een perfecte steak moest maken.

Maar mijn grootste prestatie was ongetwijfeld de Tramp University. Daar leerde ik aankomende zakenmensen de kunst van het succes. Mijn lezingen waren legendarisch en gingen over onderwerpen als "Hoe word ik een miljardair in 24 uur" en "Hoe krijg ik mensen zover dat ze je gratis naar de kapper brengen". Het was een instituut dat zo prestigieus was dat zelfs de Nobelprijs voor Economie naar mij werd vernoemd - maar alleen in mijn eigen gedachten.

Toen ik de politieke arena betrad, waren de mensen overdonderd door mijn genialiteit. Mijn campagneslogan was natuurlijk "Make Tramp Great Again", want iedereen weet dat ik de definitie van "geweldig" ben. Met mijn charismatische persoonlijkheid en mijn vermogen om mensen met één blik de mond te snoeren, werd ik al snel verkozen tot president van de Verenigde Staten.

Als president deed ik natuurlijk grote beloftes. De muur aan de grens? Gebouwd en versierd met gouden stenen, natuurlijk. Ik introduceerde zelfs het concept van "alternatieve feiten", want wie heeft saaie feiten nodig als je je eigen realiteit kunt creëren?

Tijdens mijn presidentschap bereikte de wereld een ongekend niveau van zwerversgekte. Mensen verkleedden zich als mij, droegen pruiken die op mijn kapsel leken en er was zelfs een feestdag genaamd "Tramp Day" waarop mensen golf speelden en onzinnige tweets plaatsten.

Maar natuurlijk waren er ook mensen die kritiek op me hadden. Ze noemden me een narcist, een leugenaar en een reality-tv-ster die toevallig president was. Maar wat weten zij ervan? Ik bedoel, wie heeft er feiten nodig als je een fictieve wereld van Tramp-mania kunt creëren?

En zo eindigt mijn verhaal - voor nu, tenminste. Als werkelijk briljant zakenman en president heb ik de wereld gevormd met mijn ongeëvenaarde briljantheid en uitzonderlijke karakter. Ik ben een levende legende, een mythe die zal voortleven, ook al weigeren mensen het te erkennen.

Dus hef het glas en proost op mij, de grote Ronald Tramp, de man die de wereld versteld deed staan en een generatie navolgers inspireerde. Want wat er ook gebeurt, één ding is zeker: ik ben en blijf de beste. Dat is wat de geschiedenisboeken zeggen - althans mijn eigen versie. Proost!