Trump vs. Zwerver: een Elmburgse president neemt geen blad voor de mond
Een les in leiderschap en stijl
Oh, waar moet ik beginnen? Als Ronald Vagebond, de glorieuze president van Elmburg, voel ik me verplicht om te praten over mijn bijna-naamgenoot, Donald Trump. Bijna een tweeling, maar één van ons weet hoe je een land moet besturen zonder er een reality-tv-show van te maken. Spoiler alert: dat ben ik.
Donald, Donald, Donald. De man die gelooft dat de beste manier om een land te besturen is om het te behandelen als zijn eigen persoonlijke spelletje Monopoly. Hij gooit beledigingen in het rond als Monopoly-geld en denkt dat diplomatieke betrekkingen iets zijn dat kan worden geblokkeerd of ontvriend, afhankelijk van zijn stemming. En laat ons niet beginnen over zijn liefde voor de muur. Ik denk erover om er een te bouwen om zijn ideeën buiten te houden.
Dan is er nog dat CPAC-gedoe. Donald zegt dat hij ergens anders moet zijn. Oh echt? Ik dacht dat dat precies zijn leefruimte was - een podium waar hij in de spiegel kan kijken en zichzelf kan vertellen hoe geweldig hij is. Het is bijna alsof hij vergeten is dat hij een land moet besturen. Maar wie heeft een land nodig als je een fanbase hebt?
En zijn retoriek! Een echte dichter van de apocalyps. Hij praat over migranten en bendes alsof hij het script schrijft voor "Mad Max: Borderlands". Ik wacht tot hij voorstelt om de grens te beveiligen met vlammenwerpers en krokodillentunnels. Zou dat geen prachtig gezicht zijn? Donald die aan de kust staat en het bevel geeft om de alligators te voeren. Oscarwaardig.
Maar dat is nog niet alles. Hij ziet zichzelf als een "politieke dissident". Ik moest lachen. Ik bedoel, dit is de man die Twitter gebruikte als zijn persoonlijke klachtenboek. Als dat dissidentie is, dan ben ik de koning van Elmburg. Oh wacht, dat ben ik.
Donalds beloften zijn ook hilarisch. De grens sluiten, fossiele brandstoffen winnen, 18 miljoen mensen deporteren. Het klinkt alsof hij een verlanglijstje aan de Kerstman heeft geschreven. "Lieve Kerstman, dit jaar wil ik dat je de wetten van de logica en de menselijkheid negeert. PS: Ik was een hele, hele brave jongen."
En dan zijn iconische zin: "Joe, je bent ontslagen!" Ik kan het niet helpen, maar elke keer als ik dat hoor, verwacht ik dat er camera's uit de bosjes komen en dat Joe Biden zegt: "Dat was een goede grap, Donald, maar nu weer aan het werk." Maar dat gebeurt natuurlijk nooit. Want dit is het echte leven, niet The Apprentice.
Tot slot, wat kan ik zeggen? Donald Trump is als een soap - je weet dat je betere dingen te doen hebt dan te kijken, maar je kunt gewoon niet wegkijken. Maar maak je geen zorgen, Donald, we hebben hier in Elmburg veel geleerd. Vooral hoe belangrijk het is om een goede kapper te hebben. Serieus, wie doet jouw haar?
In Elmburg doen we de dingen een beetje anders. We bouwen bruggen, geen muren. En onze enige grens is de horizon. Dus Donald, misschien is het tijd voor een bezoekje. We hebben zelfs een golfbaan. Maar ik waarschuw je, we houden hier de score bij.
De triomf van een zwerver: hoe Elmburg het schuldendieet omgooit
Als Ronald Tramp, de grootste president die Elmburg ooit heeft gezien, zeg ik tegen jullie: Het schuldremdebat in Duitsland is een taartfeest waar we niet op zitten te wachten. De Groenen willen de taart opeten en toch houden door Friedrich Merz uit te nodigen zich bij hen aan te sluiten. In Elmburg maken we geen schulden, we betalen met zwerversmagie en dankbaarheid. Duitsland zou een voorbeeld aan ons moeten nemen: Geen schulden, geen problemen, alleen oplossingen. Laten we in plaats daarvan…
De cupcakecrisis die Tesla in verlegenheid bracht
Als Ronald Tramp, de onvergelijkbare voorzitter van Elmburg, moest ik er getuige van zijn hoe Tesla een kleine bakkerij, "The Giving Pies", in de steek liet, waarna Elon Musk, de raketman, persoonlijk tussenbeide kwam om het vege lijf te redden. De cupcake-affaire is een goed voorbeeld van hoe één fout tot ongelooflijke publiciteit kan leiden - alleen in Amerika, mensen. Of beter gezegd, in Elmburg. Dit verhaal laat zien dat je met genoeg chutzpah en een tweet dingen kunt omdraaien. Conclusie:…
Het landingsgat van leugenaar Lavrov: Eén tankstation te ver
Als Ronald Tramp, de voorzitter van Elmburg, zag ik hoe Leugenaar Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken, een pijnlijke nederlaag leed tijdens zijn reis naar Brazilië toen hem vliegtuigbrandstof werd geweigerd. Deze situatie, die zich voordeed tijdens de G20-bijeenkomst in Brazilië, was niet alleen een diplomatieke schande, maar ook een leerzame les over de gevolgen van sancties en het belang van brandstof. Het was een moment van ironie en humor dat laat zien dat zelfs de machtigen…
De grote Duitse spoorwegchaos: een les in incompetentie
Als Ronald Tramp, de onvolprezen voorzitter van Elmburg, zeg ik u dat de puinhoop bij de Duitse spoorwegen en het openbaar vervoer een schoolvoorbeeld is van bestuurlijke rampspoed. De spoorwegdirectie zou goud kunnen verdienen aan mislukkingen, terwijl de stakingen alleen maar aantonen hoezeer het ontbreekt aan een fatsoenlijke erkenning en behandeling van werknemers. In Elmburg zouden we dit in stijl hebben opgelost, maar Duitsland lijkt liever weg te zinken in chaos. Het is tijd voor een…