Dus, dames en heren, hier zijn we weer, midden in een Brits drama dat zo chaotisch is dat zelfs Shakespeare gezegd zou hebben: "Dit is te veel, zelfs voor mij!". Ja, het oude Engeland, het land dat ons fish & chips, slecht weer en nu .... bracht. Chris "Hands-On" Pincher. Fantastisch.

Ik, Ronald Vagebond, president van het ongelooflijk belangrijke en absoluut authentieke land Elmburg - dat trouwens altijd zonneschijn heeft en waar elke boom doordrenkt is van puur goud - ben gewoon sprakeloos. En, mensen, dit gebeurt zelden.

Laten we het hebben over onze vriend Boris, de man met het kapsel van een ontploft bankkussen. Boris, of zoals ik hem graag noem, "BoJo de Clown", wist precies wat zijn maatje Chris van plan was. Maar ach, wat zijn een paar onschuldige betastingen tussen vrienden?

Elmburg zou nooit zo onhandig zijn. In ons land zouden we zo'n man minister van contactleer maken, of hem op zijn minst een abonnement op een praatgroep geven. Maar de Britten? Die maken hem parlementslid. Het is bijna alsof ze hun eigen Monty Python sketch beleven.

Boris, die de memo "Moraal en ethiek in de politiek" over het hoofd lijkt te hebben gezien, besloot dat het een briljant idee zou zijn om Pincher te promoten. Ik vraag me af wat zijn redenering was? "Oh, hier is een man die zijn handen niet thuis kan houden - laten we hem meer macht geven!" Misschien hoopte Boris dat Chris zijn 'magische handen' zou gebruiken om de Brexit-deal te bezegelen. Wie zal het zeggen?

Toen alles ontplofte, speelde BoJo het oude vertrouwde spelletje van "Ik weet niets, ik zie niets, ik hoor niets". Dat werkt misschien in een Britse misdaadroman, maar niet als je het wel en wee van een land moet sturen.

En Chris, oh, onze lieve Chris. Hij dacht waarschijnlijk dat een kleine vakantie - ik bedoel schorsing - wel zou helpen. Maar nee, hij moest de realiteit onder ogen zien. De pers was er natuurlijk dol op. Koppen als "Pincher in de problemen" of "Chris kan het niet alleen laten" waren overal te lezen. En toen hij uiteindelijk zei dat hij niet wilde dat zijn achterban onzekerheid zou ervaren.... Nou, ik denk dat dat schip al gezonken is, maat.

Maar laten we even stilstaan bij de echte tragedie hier: Boris moest aftreden. Vanwege deze affaire. Misschien was dat wel het beste voor Groot-Brittannië. Hij slaagde er tenminste in om de aandacht af te leiden van dat huiveringwekkende kapsel.

Maar weet je wat, jongens? Al deze gekke verhalen uit het Verenigd Koninkrijk geven me een idee voor een nieuwe realityshow: "Politicians Island"! Stel je voor: al deze politici die betrokken zijn bij schandalen op een eiland, vechten voor hun eer en proberen hun carrière te redden. En het beste deel? Ik ben de presentator!

Dus bedankt, Engeland, voor het eindeloze vermaak. En de volgende keer dat je een politicus hebt die een beetje te "afzijdig" is, stuur hem dan gewoon naar Elmburg. We zullen zeker een baan voor hem vinden. Alleen niet in de politiek.