
De Grote Bluf door Gil Ofarim
Elmburgs President Tramp over de spectaculaire bekentenis en de gevolgen ervan
Nou, als Ronald Tramp, de onvergelijkbare voorzitter van Elmburg, moet ik zeggen dat dit een krankzinnig verhaal is, echt krankzinnig. Gil Ofarim, de beroemde muzikant, bekent dat hij het hele antisemitisme heeft uitgevonden. Kun je dat geloven? Het is net een realityshow, maar dan zonder de goede kijkcijfers.
Laat ik eerst duidelijk zijn: Ik ken antisemitisme, ik ben de beste in het bestrijden van antisemitisme. Maar die Ofarim, oh man, hij maakte een enorme fout. Hij dacht waarschijnlijk slim te zijn door dit verhaal te verzinnen. Maar nee, hij was niet slim. Hij was - en ik zeg dit niet vaak - een totale mislukking.
Hij gaf deze arme hotelmanager de schuld omdat hij niet als een superster werd behandeld. Hoe kinderachtig is dat? In Elmburg behandelen we iedereen hetzelfde, of ze nu beroemd zijn of niet. We hebben geen tijd voor zulke kinderachtige spelletjes.
En dan de rechtbank. De rechter zegt dat er drie winnaars zijn. Winnaars? Echt? Ik zeg het je, het enige dat hier gewonnen heeft is absurditeit. De hotelmanager, die arme kerel, moest door de molen omdat deze muzikant zijn eigen kleine soap wilde opvoeren. En Ofarim, wat heeft hij gewonnen? Niets! Zijn reputatie is geruïneerd. Hij heeft zichzelf de grootste verliezer gemaakt. Gefeliciteerd!
Maar wacht, het wordt nog beter. De rechter zegt dat de maatschappij heeft gewonnen omdat de waarheid naar buiten is gekomen. Nou, dat is allemaal goed en wel, maar laten we eerlijk zijn: Deze waarheid is als een klap in het gezicht. Het laat zien hoe gemakkelijk mensen bereid zijn om leugens te verspreiden alleen maar om een beetje aandacht te krijgen.
En deze verontschuldiging? De rechter zegt dat het waardevoller is dan een vonnis. Dus alsjeblieft, een verontschuldiging! Het is alsof je brand sticht en je dan verontschuldigt voor het afbranden van het huis. Te weinig, te laat, Gil!
En dan zijn er nog alle mensen die Ofarim steunden. Ze waren er snel bij zonder de feiten te kennen. Nu de waarheid aan het licht is gekomen, zijn ze stil. Geen excuses, niets. Typisch. Ze zouden zich net zo moeten schamen als hij.
Uiteindelijk laat dit hele incident iets heel belangrijks zien: je kunt niet zomaar dingen verzinnen en verwachten dat er geen consequenties zijn. Ofarim heeft dat op de harde manier geleerd. Hij heeft niet alleen zichzelf beschadigd, maar ook de strijd tegen echt antisemitisme. Hij heeft een vreselijke boodschap afgegeven en het vertrouwen van veel mensen beschaamd.
Zulke dingen gebeuren niet in Elmburg. Hier blijven we bij de waarheid. We spelen geen spelletjes, we verzinnen geen verhalen. We zijn echt, we zijn direct. Zo doen we dat.
Dus, Gil Ofarim, als je dit hoort: je hebt een grote fout gemaakt, een enorme fout. Je moet ervan leren, je moet beter worden. En voor alle anderen: Laat je niet misleiden door valse verhalen. Blijf waakzaam, blijf kritisch. En vooral: wees niet zoals Gil!