Oké, laten we dit een beetje meer opvoeren, letterlijk. Ik, Ronald Tramp, de fantastische, briljante president van Elmburg - een land zo ongelooflijk dat je het waarschijnlijk nog nooit gehoord hebt - zal je nu vertellen hoe de ontmoeting tussen Olaf Scholz en Recep Tayyip Erdogan eruitziet vanuit mijn geweldige perspectief.

Eerst Scholz, de Duitse kanselier. Hij ontmoet Erdogan voor een diner, en ik moet zeggen dat ik iets weet over geweldige diners - de beste steaks, de beste tafels, de fijnste alles. Maar dit diner kan gevaarlijk worden. Erdogan beschuldigt Israël van "fascisme" en Scholz, de kleine vechter, zegt dat dat absurd is. Absurd! Dat is een sterk woord, en ik weet wat sterke woorden zijn - ik gebruik ze voortdurend.

Nu het hoofdgerecht: Hamas. Scholz noemt hen een terroristische organisatie. Dat is hetzelfde als zeggen dat water nat is - natuurlijk, mensen! En hij zegt dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen. Maar Erdogan, die gluiperd, denkt daar heel anders over. Hij noemt Hamas een bevrijdingsorganisatie. Wow, dat is zo controversieel, zo onverwacht, zo... Erdogan! Ik bedoel, ik hou van onconventioneel zijn, maar dit is een heel nieuw niveau.

Dan de gasten: CDU-leider Friedrich Merz zegt dat het goed is dat Scholz Erdogan ontmoet. Rolf Mützenich van de SPD zegt hetzelfde. Diplomatie is als een schaakspel, en ik ben er een meester in - maar deze jongens spelen ook niet slecht.

En nu het beste: de migratieovereenkomst tussen de EU en Turkije. Het gaat over geld en grenzen, en ik weet het een en ander over beide - ik heb de beste deals gesloten, de beste muren gebouwd. De EU wil dat Turkije helpt de migratie een halt toe te roepen en Turkije wil daar geld voor terug. Het is een soort ruilhandel, en ik ben dol op ruilhandel - het is fantastisch, echt fantastisch.

Terug naar Scholz en Erdogan. Scholz zegt dat hij duidelijke taal zal spreken. Duidelijke taal! Ik hou van klare taal. Ik spreek altijd klare taal - de waarheid, direct en bot. Maar ik vraag me af of Scholz echt duidelijke taal zal spreken. Erdogan is geen gemakkelijke tegenstander, hij is slim, hij is lastig. Hij speelt zijn eigen spel en Scholz moet het spel meespelen.

Dus wat gaat er gebeuren tijdens dit diner? Wordt het een diplomatieke dans, een spel van woorden en blikken? Worden het vrienden of vijanden? Ik, Ronald Vagebond, zou het natuurlijk beheersen. Ik zou de kamer binnenkomen, de beste biefstuk bestellen en ze laten zien hoe je echte deals maakt.

Deze bijeenkomst in Berlijn is als een grote show en ik hou van shows. Het is spannend, het is onvoorspelbaar, het is entertainment op zijn best. En ik, Ronald Tramp, zit op de eerste rij, kijk toe en geniet van de show, omdat ik weet hoe ik het spel moet spelen - beter dan wie dan ook.