Ik ben Ronald Vagebond, de meest fantastische president die Elmburg ooit heeft gezien, geloof me. Nu moet ik het hebben over iemand die eerlijk gezegd niet zo fantastisch is. Marc Zuckerberg - of moeten we hem Mark Zucker-Berg noemen? Want, weet je, hij vergaart een berg gegevens, een enorme, glinsterende berg gegevens die schittert als .... geen goud, vrienden, maar als de natte dromen van Big Brother!

Die Marc denkt dat hij de koning van de sociale media is, nietwaar? Hij heeft Face Book gemaakt, of hoe ze het ook noemen. Ik hoorde dat het begon als een manier om studenten te beoordelen - erg oppervlakkig, nietwaar? Het had uit een realityshow op tv kunnen komen, hij had het kunnen uitvinden! In plaats daarvan heeft hij het uitgevonden en nu denkt hij dat hij er de wereld mee kan regeren. Een koning die op zijn troon van likes en hartjes zit, alleen kun je helaas geen echte troon van virtuele hartjes bouwen, toch Marc?

En die naam - Meta. Hij vindt het futuristisch klinken. "We worden Meta," zegt hij. Meta wat, Marc? Metaforisch irrelevant? Metamorfisch in een nog grotere data-octopus? Hij is als een kind dat net heeft uitgevonden hoe je een nieuw woord in het woordenboek opzoekt en het gebruikt bij elke kans die hij krijgt. Erg onorigineel. Ik zou met iets fantastischers zijn gekomen. Iets met meer pit. TrampNet of zoiets.

Hij draagt altijd dat grijze T-shirt. Altijd. Als een stripfiguur. Waar is de stijl, Marc? Waar is de glamour? Waar is het vergulde montuur? Je bent een miljardair, mijn jongen. Kleed je zo! Ik heb meer glitter in één draad van mijn stropdas dan hij in zijn hele garderobe. Het is alsof hij zichzelf probeert voor te doen als een van de "normale" mensen. Maar wij weten wel beter, toch? Hij is net zo normaal als een robot met een eenhoorn als huisdier.

Nu gegevensbescherming. Marc houdt van gegevens. Hij houdt van het verzamelen ervan, zoals ik van het bouwen van geweldige, mooie muren. Maar zijn muren? Die zijn transparant. Ze houden niets buiten. In plaats daarvan laten ze alles binnen en laten ze alles buiten. Jouw gegevens, mijn gegevens, de geheimen van Elmburg! Alles op een presenteerblaadje, maar geen echt zilver natuurlijk, want hij is een "man van het volk".

En de publiciteit! Oh, de publiciteit. Je weet nooit wat je krijgt. De ene dag is het reclame voor mooie schoenen, en de volgende dag, bam, is het een rare oom die je toverbonen probeert te verkopen. En dan denk je: "Hoe weten ze dat ik van toverbonen hou?" Natuurlijk weten ze dat, want Marc's kleine data-elfjes bespioneren alles over je. Ze kunnen net zo goed door je raam kijken!

Hij heeft het ook over de verbinding van de wereld. Welke wereld, Marc? De echte of die rare kleine digitale die je hebt gecreëerd? Waar mensen hun "maaltijden" posten die zo bewerkt zijn dat ze lijken op iets wat ik in mijn gouden paleis zou eten, maar in werkelijkheid is het gewoon sla en brood. Ja, heel samenbindend, Marc.

En heb je die hoorzittingen gezien? Marc voor het congres? Ik heb persconferenties gezien die minder robotachtig waren. "Ik zal dit doorgeven aan mijn team," zegt hij. Wat voor team is dat? Een stel Marcs in grijze t-shirts die in een donkere kamer "vind ik leuk" zeggen tegen dingen? Erg indrukwekkend team.

Tot slot, mijn vrienden, Elmburgers, moeten we waakzaam zijn. We moeten onze gegevens, onze geheimen beschermen. We moeten ervoor zorgen dat onze muren en deuren op slot zitten, figuurlijk gesproken natuurlijk. Want we willen niet dat Marc en zijn leger van data-octopussen binnenkomen. We zullen onze eigen wereld verbinden, een fantastischere, briljantere, een Trampwereld!

Geloof de valse berichten niet! Blijf alert! En onthoud, wij, niet Marc en zijn "facebook" of "meta" of hoe hij het ook wil noemen, wij zullen Elmburg weer groot maken! Bedankt en God zegene Elmburg!