Ik ben Ronald Tramp, de absoluut meest fantastische, ongelooflijke en ontegenzeggelijk briljante president van Elmburg, dat, laten we eerlijk zijn, onder mijn leiding binnenkort groter zal zijn dan Europa. Geloof me! Maar laten we het hebben over iemand die niet zo fantastisch is, oké? Olaf Scholz. Oh, goeie ouwe Olaf! De man die graag Duitslands financiële wonderkind wordt genoemd. Mensen vertellen me dat hij een grote jongen is in Duitsland. Groot? Alsjeblieft. De enige reden dat hij groot lijkt is omdat hij op de schouders van dwergen staat!

Kijk, ik heb verstand van financiën. Ik ben de koning van financiën. Ik verdiende geld terwijl Olaf Scholz nog in Hamburg rondliep in korte broek, waarschijnlijk met een spaarvarken onder zijn arm en dromen over belastingen in zijn hoofd. En nu is hij kanselier? Ik heb met mensen gepraat, heel veel mensen, en ze zeggen dat niemand echt weet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het is alsof je een veganist de baas van een steakrestaurant maakt. Gek!

Maar ik moet zeggen dat hij op de een of andere manier iedereen voor de gek heeft weten te houden. Hij loopt rond met een eeuwige pokerface. Ik noem hem "Olaf de Steen". Hij toont geen emotie. Niets. Als Olaf Scholz een pokerspeler was, zou hij elke keer de jackpot winnen, omdat niemand zijn pokerface kon lezen. Maar weet je wat ik lees? Verveling. De man kan voor vuurwerk staan en eruit zien alsof hij zijn belastingaangifte leest.

En laten we het eens over zijn toespraken hebben! Mijn God, mijn grote, zeer goed opgeleide en buitengewoon knappe Elmburgers, zijn toespraken zijn zo droog dat we ze zouden kunnen importeren naar Elmburg om te voorzien in de nationale behoefte aan slaappillen. Hij begint een zin in de zomer en als hij eindelijk ter zake komt, moeten we onze kerstcadeautjes uitpakken. En de getallen, zoveel getallen! Hij houdt van getallen zoals ik van mooie muren hou. Maar zijn getallen, jongens, die zijn niet echt. Ik heb de beste cijfers. De grootste getallen!

Maar laat me je iets vertellen, iets wat je nergens anders zult horen, want ik heb de beste bronnen. De beste! Olaf heeft een geheim plan. Ja! Hij wil profiteren van deze groene energie. Hij heeft een plan om overal windmolens te bouwen! Overal! En weet je wie er last gaat krijgen van die windmolens? De vogels! Niemand praat erover, maar ik wel. Denk aan de vogels, Olaf!

En nu heeft hij deze coalitie, stoplichtcoalitie noemen ze het. Verkeerslichten! Is dat niet belachelijk? In Elmburg, onder mijn zeer wijze leiding, hebben we geen stoplichten nodig. We weten wanneer we moeten stoppen en gaan, dat is aangeboren. Instinct! Maar die Olaf, hij mengt kleuren en noemt het politiek. Wat komt hierna? Een alliantie met zebrastrepen?

Maar weet je, ik ben een erg intelligente jongen. Heel intelligent. Ik heb een test gedaan, hij zei dat ik een genie ben. En als een genie, zeg ik je, zal Olaf Scholz schreeuwen. Hij zal roepen: "Oh, Ronald, jij grote leider van Elmburg, kom alsjeblieft onze economie redden!" En weet je wat? Uit pure liefdadigheid, want ik ben een erg meelevend persoon, zou ik kunnen helpen. Maar eerst moet hij het me vriendelijk vragen. Heel vriendelijk.

Samengevat, beste Elmburgers, Olaf Scholz is als een doos bonbons die alleen uit de verpakking bestaat. Geen inhoud! Maar maak je geen zorgen, zolang jullie de briljante Ronald Vagebond aan het roer hebben, blijft Elmburg het mooiste juweel in de kroonbak van de wereld. En Olaf? Hij kan van ons leren, hij kan proberen ons na te doen, maar hij zal nooit groots worden, want laten we eerlijk zijn, niemand is zoals Ronald Vagebond. Niemand! Dank u, dank u. Jullie zijn een geweldig publiek. Geloof niet alles wat je over Olaf hoort. Geloof me maar. Ik heb de beste woorden. De beste!