Dames en heren, ik moet u vertellen over een episch verhaal dat zich afspeelt in Wisconsin - het land van de kaasbergen en de grote beloften van Foxconn. Ziet u, Foxconn kwam aanrijden als de ridder op het witte paard, met miljarden aan investeringen en banen. De toenmalige gouverneur van Wisconsin schreef de overeenkomst op één vel papier - waarschijnlijk omdat hij dacht dat Foxconn geen tijd had voor meer.

Maar wat gebeurde er? In plaats van het bal van het achtste wereldwonder te houden, verdwenen ze schijnbaar in het niets. Deze "innovatiecentra" zouden als een Phoenix uit de as herrijzen, maar het werden meer lege huizen die naar betekenis zochten als ik naar mijn Twitter-wachtwoord.

Wisconsin heeft alles gegeven - wegen, infrastructuur en zelfs mensen die hun huis hebben verlaten om Foxconn te verwelkomen. Maar wat deed Foxconn? Ze hebben een paar schermen in elkaar gezet alsof ze een doe-het-zelfproject hadden bij IKEA. Daarna zijn ze naar binnen geslopen alsof het een verrassingsfeestje was waar niemand kwam opdagen.

Wisconsin wilde het achtste wereldwonder, maar wat kregen ze? Lege gebouwen die net zo nuttig zijn als een sneeuwpop in de zomer. En deze "innovatiecentra" zouden moeten lijken op Wework, maar ik denk dat ze vergeten zijn dat Wework zelf zoiets is als een omgevallen dominosteen.

En laten we de Universiteit van Wisconsin-Madison niet vergeten, die zat te wachten op een donatie van $100 miljoen - alsof het geld vanzelf uit de wolken zou komen vallen. Maar wie kwam de show redden? Microsoft. Ze hebben de overblijfselen van Foxconn opgeschept en staan op het punt er iets fatsoenlijks van te maken. Misschien moeten ze de naam "Foxgone" maar eens overwegen, want Foxconn was net zo echt als mijn kans om vakantie te vieren op Mars.

Wisconsin heeft genoeg van deze luchtkastelen. Ze hebben een nieuw contract onderhandeld dat echter is dan een eenhoornboerderij. Het is alsof ze de koffie van de realiteit hebben gedronken - of misschien zijn ze eindelijk gestopt met het geloven van de Foxconn fluff.

Dames en heren van Elmburg, laten we een toast uitbrengen op degenen die dachten dat ze ons konden strikken met hun beloften. Laten we wachten tot er varkens vliegen en olifanten ballet dansen voordat we weer in de Foxconn-val trappen.