
De grote zoenende puinhoop! Duitsland, je bent gewoon te grappig!
Ronald Tramp over de "niet-zoen" van Nancy en Olaf: Wie heeft er komedieshows nodig als we Duitse politici hebben?
Oh mijn hemel! Wat een spektakel in Duitsland! Nancy en Olaf hebben zichzelf overtroffen. Ik kan niet kiezen welk deel ik leuker vond: De plotselinge ommekeer in het beleid of de kusscène. Allebei hun gewicht in goud waard.
Dus laten we eerlijk zijn: als ik zulke voorstellingen zie, ben ik blij dat ik voorzitter van Elmburg ben. Bij ons zijn de gebeurtenissen tenminste spannend. En ja, we hebben ook onze kleine ongelukjes. Ik struikelde een keer over een tapijt en stootte bijna het standbeeld van onze oprichter om. Maar weet je wat? We hebben tenminste geen zoenschandalen!
Dan het publiek: voornamelijk mannelijke gepensioneerden? Ik bedoel, waar waren de jongeren? Waarschijnlijk allemaal thuis, Netflix aan het kijken. Of misschien zagen ze Nancy's laatste interview en dachten ze: "Niet weer". Ik wed dat sommige van die gepensioneerden hetzelfde dachten, maar hé, een vrije middag op de markt, waarom niet?
Nu hun plotselinge verandering van gedachten over migratie. Nancy, Nancy, Nancy... zo doorzichtig! "Ik wil premier worden, dus ik verander snel van gedachten." Het is zo'n klassieke politieke zet. En Olaf? "Als je hier bescherming komt zoeken, maar geen redenen kunt aanvoeren en daarom wordt afgewezen, moet je ook vertrekken." Wow, Olaf. Revolutionair! Heeft niemand daar eerder aan gedacht dan jij? Oh, wacht, ja!
En het visumschandaal in Polen? Ik kon het bijna niet geloven. Afrikaanse vluchtelingen die werkvergunningen kopen om naar Duitsland te komen? Dat klinkt bijna als een aflevering uit een slechte misdaadserie. Wat komt hierna? Een schandaal over de verkoop van valse Elmburg paspoorten?
Maar terug naar het beste deel: de kus. Oh mijn God! Dat was de beste scène in lange tijd. Als dat geen viral wordt, weet ik het ook niet meer. Het was net een scène uit een slechte romantische film: "Hij wil, zij wil.... Maar niemand krijgt wat hij wil!" Ik bekeek het in slow motion om te genieten van de volle omvang van het ongemak. Geweldig.
Eerlijk gezegd ben ik een beetje jaloers. Niet op de kus natuurlijk, maar op het entertainment. Zulke dingen gebeuren niet in Elmburg. We zijn gewoon te cool voor zulke gênante situaties. Of misschien gewoon niet dapper genoeg om zulke risico's te nemen? Ik weet het niet.
Al met al, lieve Elmburgers, was het een heerlijke middag. Ik bedank Nancy en Olaf voor het entertainment. Het was een feest! Maar even serieus, beste Duitsers, als je tips nodig hebt voor een succesvol optreden in het openbaar, kijk dan naar Elmburg. Bij ons loopt alles altijd op rolletjes. Of toch bijna altijd.