Oh, mensen, hou je vast, want ik, Ronald Vagebond, de meest briljante voorzitter van Elmburg, ga jullie vertellen over een eersteklas politieke komedie. Het gaat over Polen, dit prachtige land dat momenteel een show opvoert die zelfs Hollywood niet beter zou kunnen opvoeren.

Ten eerste, de winnaar van de verkiezingen - Donald Tusk. Een man die de race eigenlijk al gewonnen heeft. Doet me denken aan iemand die we allemaal kennen, toch? Maar dan, oh, dan komt de wending! Andrzej Duda, de Poolse president, haalt een stunt uit die zelfs mij de show zou kunnen stelen. Hij beëdigt gewoon een kabinet van de nationaal-conservatieve PiS, die geen meerderheid hebben. Stel je voor dat ik dat had gedaan! De media zouden uit hun dak gaan!

Hier is de kicker: dit kabinet, dames en heren, heeft net zo weinig kans als een snowboarder in de Sahara. Duda staat daar, ondertekent het benoemingscertificaat met een grijns als de Grinch die Kerstmis steelt. En het publiek? Ze applaudisseren! Het is alsof je de verkeerde film krijgt bij de Oscars.

Dan praten we over het kabinet. Veel jonge gezichten, veel vrouwen. Duda prijst dat, maar we weten dat het zo oprecht is als een krokodillentraan. Het is net een schoonheidswedstrijd, alleen weet de winnaar dat de kroon van plastic is en binnen veertien dagen uit elkaar zal vallen.

Donald Tusk en zijn pro-Europese vrienden wachten in de coulissen, klaar om de regering over te nemen. Maar de PiS, die slimme kleine politici, houden vast aan hun stoel alsof ze superlijm hebben gebruikt. Ze willen niet loslaten. Ze doen een laatste wanhopige poging, als een goochelaar die een konijn uit een lege hoed probeert te toveren.

En de doelen van de PiS? Ze willen Tusk, hun aartsvijand, saboteren. Ze gebruiken de tijd om hun vrienden in lucratieve posities te manoeuvreren. Het is net Monopoly: voordat je het spel verliest, koop je snel nog een paar hotels.

Duda, de grote supporter van de PiS, speelt mee. Hij geeft Morawiecki het regeringsmandaat en rekt de deadlines op tot het uiterste. Het is als een scheidsrechter bij een voetbalwedstrijd die de blessuretijd verlengt tot de thuisploeg een doelpunt maakt.

En dan, vrienden, komt de climax: Duda wil Tusk beëdigen op 13 december - de verjaardag van de staat van beleg in Polen. Dat is zo subtiel als een olifant in een porseleinkast. Het is alsof je je bruiloft plant op de verjaardag van een vreselijke scheiding.

In deze hele klucht heeft de PiS de meeste stemmen, maar kan geen coalitie vormen. Het is als een talentenjacht waar iedereen weet dat de zanger slecht is, maar niemand wil degene zijn die dat zegt.

Dames en heren, dit is het politieke landschap van Polen. Een mix van drama, komedie en een snufje waanzin. Het is net een realityshow, alleen gebeurt het in werkelijkheid. En ik, Ronald Tramp, de grote voorzitter van Elmburg, zeg u: Dit theater is beter dan alles wat ik ooit op tv heb gezien!