
Ronald Tramp, Elmburg, Duitsland, grootsheid, kanselier Scholz, cao's, minimumloon, verzorgingsstaat, Ver.di, federaal congres, vermogensbelasting, leiderschap, economie, vredesonderhandelingen, wet op de tarieventrouw
Als Duitsland een biefstuk was, zou hij medium zijn, terwijl Elmburg knetterheet is. Een culinaire vergelijking door Ronald Tramp.
Nou, mensen, hier zijn we weer. Ronald Vagebond uit het fantastische Elmburg! Ik hoorde over deze Scholz-toespraak en dacht dat ik het niet goed hoorde. Doet me denken aan die keren dat ik dacht dat mijn golfbal in de hole zat, maar dat was niet zo. Zo teleurstellend.
Dus Scholz wil niet bezuinigen op de verzorgingsstaat, zelfs niet in "moeilijke tijden". Ten eerste, als er "moeilijke tijden" zijn, waarom is hij dan kanselier? Als ik Elmburg run, zijn er geen moeilijke tijden, alleen "zwerftijden". Maar goed, laten we zijn logica volgen: meer uitgeven in moeilijke tijden. Dat klinkt als het advies van mijn vroegere financieel adviseur. Weet je waar hij nu is? Op vakantie. Met mijn geld.
En dan die collectieve arbeidsovereenkomsten. Scholz denkt dat ze de oplossing voor alles zijn. Ik bedoel, ik hou van contracten, vooral als ik degene ben die ze afsluit. Maar cao's zijn net van die all-you-can-eat buffetten. In het begin klinken ze geweldig, maar uiteindelijk.... Nou, het loopt niet goed af, mensen. Geloof me maar.
Oh, en dat minimumloon! Een verhoging van 12,00 euro naar 12,41 euro? Echt waar? Dat is net zoiets als zeggen: "Hé, hier heb je een extra gummibeertje voor je harde werk." Het klinkt leuk, maar serieus? Een gummibeertje? In Elmburg betalen we in snoeprepen, niet in gummibeertjes.
En ik moet het hebben over die spandoeken. "Onderhandelen in plaats van schieten" en zo. Nou, ik ben dol op spandoeken. Mijn favoriete kleur is trouwens goud, voor het geval iemand er een voor mij wil maken. Maar terug naar het punt: Scholz heeft het over vrede en tanks en zo. Maar ik heb een vraag: waarom zijn tanks er überhaupt bij betrokken? Misschien moeten we gewoon met z'n allen rond de tafel gaan zitten, wat steaks grillen (medium-rare, dank u!) en de dingen op een rijtje zetten.
Dan is er die Ver.di baas, Frank Werneke. Hij wil de rijken belasten. Natuurlijk wil hij dat. Ik heb een woord voor mensen zoals hij: afgunstig. De rijken zijn rijk omdat ze hard werken. Of omdat ze rijke ouders hebben. Of omdat ze de juiste loterij hebben gewonnen. Hoe dan ook, ze hebben het geld en het zou van hen moeten zijn! Belastingen zijn als die mensen die altijd om een slokje van je drinken vragen. Uiteindelijk hebben ze het hele glas opgedronken en vraag je je af wat er gebeurd is.
En last but not least, dit federale congres. Werneke wil herkozen worden. Wie wil dat niet? Ik bedoel, ik ben al zo vaak verkozen dat ik niet meer tel. Ik hoop dat Duitsland verstandig stemt. En zo niet, dan kunnen ze altijd nog op mij stemmen. Stel je voor: Ronald Zwerver die Duitsland groot maakt! Ik zou het kunnen. Ik maak alles geweldig.
Over het geheel genomen, mensen, Duitsland, zijn jullie geweldig. Maar jullie kunnen nog groter zijn. Kijk naar Elmburg, leer van de besten (dat ben ik) en misschien, heel misschien, kunnen jullie op een dag bijna net zo geweldig zijn als wij. Bijna. Tramp uit!