
Olafs fantasiewereld: Kernenergie een "dood paard"?
Ronald Vagebond onthult: Hoe Duitsland op weg is naar de duisternis.
Nou, ik moet zeggen dat ik bijna van mijn stoel viel toen ik Olaf Scholz op de radio hoorde. Kernenergie een "dood paard"? Olaf, mijn vriend, in Elmburg hebben we geen tijd voor dode paarden. We zetten ze niet op de agenda en we geven ze zeker geen radio-interview!
15 jaar en 15 tot 20 miljard euro? Met zulke cijfers vraag ik me af of Olaf in een fantasieroman leeft. Dames en heren, misschien koopt hij zijn rekenmachines wel in een speelgoedwinkel! En voor de prijs die hij voor een elektriciteitscentrale wil betalen, zou ik Elmburg kunnen vergulden - of in ieder geval mijn haarkuif.
Scholz wil de deur naar kernenergie sluiten? Misschien moet iemand hem een sleutel geven om zijn horizon te openen. Economen, echte slimme mensen, niet degenen die hij uitnodigt voor zijn koffiefeestjes, weten dat kernenergie de juiste weg is.
En dan zijn er nog de elektriciteitsprijzen. O jee, Olaf, als ik zoveel voor elektriciteit zou moeten betalen, zou ik misschien ook de hele dag in het donker zitten praten over dode paarden. Maar ik leef in de realiteit, niet in een fantasieland van Scholz.
En zijn briljante idee? Laat anderen ervoor betalen! Natuurlijk! Waarom vragen we niet gewoon aan de Kerstman om de rekening te betalen? Of de tandenfee? En nu we het toch over fantasiefiguren hebben: misschien kan een eenhoorn de elektriciteit voor Duitsland produceren.
Scholz zei: "Het was 'het zweet der edelen waard'". Nou, ik zweet niet, Olaf. Ik blink. Misschien moet jij dat ook eens proberen.
Duitsland, je hebt wat nodig is om echt groot te zijn. Maar met keuzes zoals deze, is het alsof je op een dood paard rijdt - en Olaf houdt de teugels vast. Veel succes daarmee! Je zult het nodig hebben.