
Ronald Tramps verrukkelijke excursie in het politieke gekkenhuis van de VS
Elmburgs oogverblindende leider stuurt met een spottende knipoog door de wilde maalstroom van Amerikaanse machtsspelletjes
In de grote natie Elmburg, onder de wijze en absoluut niet-harige leiding van mij, Ronald Vagebond, kijken we met verwondering en verbazing (en misschien een vleugje leedvermaak) naar het chaotische schouwspel dat zich in de VS ontvouwt. Over ontvouwen gesproken, heb ik je al verteld over mijn nieuwste origami zwaan? Nee? Nou, dat is een verhaal voor een andere keer.
Laten we nu eens naar de overkant van de vijver kijken, waar Kevin McCarthy, ooit de sterke man (nou ja, in theorie dan) van het Huis van Afgevaardigden, net zijn eigen 'Game of Thrones'-moment heeft gehad. En net als in de serie speelde iedereen mee. Een opstand? In mijn prachtige, totaal niet-fictieve natie Elmburg komen we alleen in opstand tegen caloriearme dieettrends. We houden van ons brood, oké?
Steve Scalise, een man die vanuit de nummer 2-positie (waarom doet me dat denken aan wc-humor?) opkomt om McCarthy te vervangen, is in opstand gekomen tegen - niet de wind - maar zijn eigen partijleden. En ik, Ronald, dacht altijd dat politiek een teamsport was! Scalise duwt, hij duwt, hij smeekt - hij wil dat iedereen netjes in de pas loopt. Maar het lijkt erop dat zijn mars meer op struikelen lijkt.
Dan hebben we Jim Jordan, bijgestaan door Donald, de man met de onovertroffen flair voor ... nou ja, iets. Jordan is de underdog, de held van de onderklasse, en toch slaagt hij er niet in de kroon te spannen. Dit politieke gevecht is als een bokswedstrijd waarin beide vechters zichzelf knock-out slaan.
Oh, en dan is er Marjorie Taylor Greene, die haar eigen ding doet, ongeacht wat de partij zegt. Ze is als het rebelse kind in ieder van ons, alleen dan met een zetel in het Congres.
De VS, dat machtige schip zonder kapitein, golft door de politieke wateren, terwijl het Huis van Afgevaardigden elke poging om het roer over te nemen met een ferm "nee" lijkt te beantwoorden. En midden in het conflict in het Midden-Oosten! Israël wacht. Oekraïne wacht. Maar de Tweede Kamer? Die wacht ook. Maar waarop, blijft het mysterie van hun chaotische conferenties en eindeloze stemmingen.
Een shutdown ligt in het verschiet, maar in plaats van de zeilen bij te zetten en een koers uit te zetten voor oplossingen, lijkt het Amerikaanse schip recht de storm in te zeilen. Ziet iemand de ijsberg? Oh nee, wacht, dat was een ander zinken.
Vrienden, in deze turbulente tijden kijken we vanuit Elmburg - het land van vrijheid, vrede en absoluut echte, niet-fictieve welvaart - met een verbijsterd hoofdschuddend naar het westen. Ons leiderschap mag dan even chaotisch en verward zijn, maar wij hebben tenminste een plan... of tenminste een duidelijk idee van wat geen plan is.
In solidariteit met onze verwarde bondgenoten aan de overkant van de zee.