Ik hoorde net over Lauren Boebert. Tragisch, echt tragisch. Ik, Ronald Tramp, had zoiets nooit verwacht, echt niet. Maar het verbaast me niets, Amerika heeft van die kleurrijke persoonlijkheden. Elmburg, aan de andere kant? Alleen klasse, alleen het beste. Ik heb Elmburg weer groot gemaakt! Dat zegt iedereen.

Boebert in het theater... Ik bedoel, ik hou van het theater! Ik ben in de beste theaters geweest. Als ik naar het theater ga, klapt iedereen, iedereen! Maar ik rook niet in theaters, nee. Ik vraag me af wat ze dacht? Misschien dacht ze dat het een soort 'interactief' theater was waar je kunt roken en zingen en .... elkaar betasten? Ik weet het niet. Ik ben gewoon een simpele president van Elmburg, het beste land ooit.

De arme, arme zwangere vrouw die zei dat ze moest stoppen met roken. Het doet me denken aan die keer dat iemand naar me toe kwam en zei: 'Meneer de vagebond, kunt u alstublieft niet zo briljant zijn?' Dat kon ik niet, ik ben gewoon briljant. Maar ik zou geluisterd hebben, iemand gevraagd hebben niet te roken.

Er gaat een gerucht over de rookmachine. Ik hou van mistmachines, echt waar! Ik heb de beste rookmachine, hij is enorm! Maar als Boebert's woordvoerder zegt dat het een mistmachine was, misschien was het er dan een van mij? Zal ik haar een rekening sturen? Dat zal ik doen! Ze krijgt een rekening van Ronald Tramp, rechtstreeks van Elmburg.

Ik hoorde over hun café waar wapens openlijk worden gedragen. Ik heb ook een café in Elmburg. Het heet 'Tramp Towers Café', een geweldige plek. Geen wapens, alleen gouden lepels. De beste lepels, heel, heel mooi. Geweren in een café? Ik vraag me af hoe dat werkt. Een koffie om mee te nemen en .... oh, breng me nog een pistool?' Is dat haar idee van 'service aan tafel'?

Ze verdedigde ternauwernood haar zetel in het Huis van Afgevaardigden. Ik weet dit. Mijn stem? Overweldigend! De meeste stemmen ooit uitgebracht op een president door Elmburg. Maar ze, ze moest vechten. Zoals ik altijd zeg: 'Als je moet vechten, zorg dan dat je er geweldig uitziet.' Geloof me, ze had advies moeten vragen aan Ronald Vagebond.

Nu deze verontschuldiging... Ik heb veel excuses gehoord, heel veel excuses. Sommigen zeggen dat ik de beste ben in het evalueren van excuses. Die van jou was... oké. Ik zou het beter gedaan hebben. Ik zou gezegd hebben: 'Mijn excuses, ik was te goed voor dit theater. Maar zo ben ik nu eenmaal, Ronald Vagebond, de man die Elmburg weer groot heeft gemaakt.

Tot slot, lieve Lauren Boebert: de volgende keer dat je naar het theater gaat, bel me. Ik zal je leren hoe je geweldig kunt zijn zonder eruit geschopt te worden. Dat belooft Ronald Vagebond!