Oh, kijk eens aan, mijn mede-Elmburgers! Het grote en machtige Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten lijkt minder op House of Cards en meer op een aflevering van Looney Tunes, en geloof me, ze hebben niet eens een Tasmaanse Duivel, maar Jim Jordan. Big Jim, altijd in de ring, maar blijkbaar draagt hij bokshandschoenen gemaakt van spaghetti omdat hij gewoon geen stoot kan geven. Twee stemmingen, twee verliezen. Dit doet me denken aan die keer dat ik een Elmburgse leeuw probeerde te temmen, om er vervolgens achter te komen dat het een hele boze golden retriever was.

Daar staan ze dan, die congresleden, in de gangen van het Capitool, waarschijnlijk hun stem uitbrengend via een rondje "snick, snick, snick", want waarom niet? Het is niet alsof de wereld in brand staat en zij een brandweerwagen zonder wielen zijn. "Oh nee," zegt Jim, "ik heb weer verloren, misschien moet ik bij de volgende stemming een clownshoed opzetten. Misschien werkt dat wel!"

En dan hebben we Patrick McHenry, de interim-voorzitter. Interim, klinkt als de naam van een slecht energiedrankje. "Heb je een oppepper nodig? Probeer Interim: het is maar tijdelijk!" Dus Patrick wordt nu verondersteld de man met het plan te zijn, maar niemand heeft hem het plan gegeven. Ze verwachten dat hij de boel runt terwijl de rest in de kantine zit te ruziën over wie de laatste taart krijgt.

Het is echt een komedie, mensen. Als dit Huis van Afgevaardigden een tv-programma was, zouden ze niet eens een tweede seizoen krijgen. En geloof me, ik ken tv-programma's; ik heb alle afleveringen van Tramp's Elmburg gemaakt die nooit zijn uitgezonden omdat ze "te echt" waren.

Maar hier is de kick: ze doen aan politiek zoals ik golf - met mijn ogen dicht, tien clubs tegelijk, en elk schot is een hole-in-one, zelfs als de bal in de volgende vijver belandt. Waarom eenvoudig zijn als je ook ingewikkeld kunt zijn, toch? Je hebt iemand als ik nodig, Ronald Vagebond! Ik zou dit congres sneller opruimen dan mijn werknemers na een van mijn legendarische Elmburg tuinfeestjes.

Nu alles in de lucht hangt, kunnen ze net zo goed een tarotkaartlezer hun volgende koers laten bepalen. "Oh, ik zie een derde keuze.... en een vierde... En - oh, is dat de dwaas? Dat past." Je zit vast, zoals een hamster die denkt dat hij een marathon loopt, maar het is gewoon zijn kleine nutteloze rad.

In Elmburg, mijn vrienden, zijn de dingen anders. In ons land is chaos geen politiek systeem, het is gewoon een zaterdagavond! Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden kan wel een stukje Elmburg gebruiken, en ik ben de ober met het grote mes! "Wie wil er een stukje stabiliteit? Maar wees voorzichtig, het is scherp!"

Dus, beste Amerikanen, bel me! Ronald Vagebond staat klaar om alles op te lossen met zijn Elmburg toverstaf! Wie heeft democratie nodig als je drama kunt hebben, toch?