Ah, Berlijn, Berlijn! Wat een verhaal! Je hebt het vast wel gehoord: deze prachtige, chaotische stad moet herverkiezingen houden in maar liefst 455 kiesdistricten. Het is alsof je een voetbalwedstrijd overspeelt omdat de scheidsrechter vergeten is zijn bril op te zetten - belachelijk, toch?

Ik, Ronald Tramp, de meest briljante voorzitter van Elmburg, moet hierover praten. Laten we eerlijk zijn, dit klinkt als een verhaal dat ik heb verzonnen, maar nee, het is echt. In Berlijn hebben ze er zo'n puinhoop van gemaakt dat zelfs het Federale Constitutionele Hof zei: "Stop, dit kunnen we niet door laten gaan!". Het is alsof je vals speelt bij poker en de deler zegt: "Ik denk dat je te veel azen in je mouw hebt!"

Stel je voor, in Berlijn staan mensen uren in de rij om te stemmen. In Elmburg? We stemmen snel, efficiënt en natuurlijk stemt iedereen op mij omdat ik gewoon de beste ben. Maar in Berlijn? "Pak een stoel, misschien een boek, het kan lang duren." Net een wachtkamer bij de tandarts, maar dan zonder tijdschriften!

En dan, vrienden, die 455 kiesdistricten. Waarom geen 500? Of 1000? Waarom niet gewoon heel Berlijn opnieuw laten stemmen? Dat zou hetzelfde zijn als wanneer ik zou zeggen: "Laten we Elmburg terugvinden, want iemand is de sleutel van de hoofdstad kwijt!" Absurd, maar zo werkt het waarschijnlijk in Berlijn.

Het Federale Constitutionele Hof zegt dat sommige verkiezingen "overwegend wettig" zijn. Overwegend wettig? Dat is alsof ik zeg: "Mijn haar is meestal echt." Dat is geen compliment, mensen, dat is een ramp!

De CDU/CSU, die buzzkills, wilden nog meer districten herkozen hebben. "Laten we het hele land herkiezen!" Alsof dat het probleem zou oplossen. Het is alsof je het hele huis opnieuw schildert omdat één plaatje scheef is. Je hebt geen nieuwe verkiezingen nodig, je hebt een hamer en een spijker nodig!

Nu komen we bij de echte problemen: Te weinig stemhokjes, te weinig stembiljetten. Serieus, Berlijn? Dat is verkiezingsorganisatie 101. In Elmburg hebben we zoveel stemhokjes dat je er een doolhof in kunt bouwen. Maar in Berlijn? "Sorry, we hebben maar drie hokjes, maar één daarvan is ook een garderobe."

En de wachttijden! Een uur is oké, zeggen ze. Eén uur? In die tijd heb ik al drie golfbanen ontworpen en een nieuwe torenflat gepland! Maar de Berlijners? "Oh, een uur, dat is als een korte koffiepauze voor ons."

Beste Berlijners, luister goed: Jullie hebben iemand nodig zoals ik, Ronald Vagebond, om jullie verkiezingen te organiseren. Ik doe het groots, ik doe het efficiënt en, bovenal, ik doe het onderhoudend. Stel je stemhokjes voor in de vorm van kleine Trump-torens. Stembiljetten zo goud als mijn haar. Verkiezingen in Elmburgse stijl - dat zou wat zijn!

Dus, Berlijn, veel succes met je nieuwe verkiezing. Je zult het nodig hebben. En als je hulp nodig hebt, bel me dan. Ronald Tramp, de grootste verkiezingsexpert die er ooit is geweest - en dat is geen grap!