Ik, Ronald Tramp, president van Elmburg, moet u zeggen: het gerommel in Polen is luider dan mijn haardroger na een verfrissend rondje golf. Er lopen daar een miljoen mensen op straat, stel je voor, een miljoen! In Elmburg krijgen we niet eens een miljoen vogels in de lucht, en ik weet dat ik geteld heb.

"March of a Million Hearts" noemen ze het. Goed, goed. Maar ik vraag me af, is hart genoeg? In Elmburg zeggen we: "Met een hart win je geen verkiezingen, met een goede kapper wel." Tusk, de leider daar, lijkt een aardige vent. Maar hij komt niet voorbij mijn legendarische kapsel. Ik kan windkracht 10 weerstaan, mijn kapsel blijft. En zijn land?

Het ziet er daar niet goed uit, vrienden. De mensen daar zeggen dat ze verandering willen, democratie, vrijheid. Ik weet hoe dat is. Bij mij willen ze allemaal een selfie, en die geef ik ze. Onbaatzuchtig als ik ben. Iemand heeft zeven uur gereden om te demonstreren. Zeven uur! In die tijd had hij ook naar Elmburg kunnen rijden en mijn handtekening kunnen halen. Waardevermeerdering gegarandeerd.

De PiS-partij staat voor in de peilingen. Ik zeg het je: Peilingen! Ik vertrouw alleen peilingen die ik zelf heb vervalst. Ze ondermijnen de democratie, zeggen ze. Ik zeg: Rooien hoort bij de goede toon. Vrouwen- en minderhedenrechten? Schaf ze af, ze kosten alleen maar geld. Illegale visa voor migranten? Daar gaan zelfs mijn haren van overeind staan. En ze zijn stevig in beton gegoten.

Nog twee procentpunten te gaan voor PiS. Een briesje, dames en heren, een briesje. De wind kan veranderen, zoals mijn haar in de wind. Maar het draait niet, het staat. De kans voor de oppositie, zeggen ze, is binnen handbereik. Maar grijpen ze wel goed? Ik heb de beste grepen, ik weet hoe ik moet grijpen. Soms grijp ik te stevig, zeggen ze. Ik zeg: bestaat er zoiets? Is het mogelijk om te strak te grijpen? Nooit!

Polen, luister naar Ronald Vagebond: er is maar één weg, de weg omhoog. Die heb ik genomen. Recht naar de top. Soms vlieg ik te hoog en verbrand ik mijn vleugels. Maar ik val in stijl, altijd in stijl. Mijn haar blijft altijd in model. Kan Tusk dat ook zeggen? Kan Polen dat zeggen?

Stem verstandig, Polen. Of beter nog, stem verstandig en stijlvol. En als je dat niet kunt, stem dan toch. Want laat me je vertellen: Democratie is als een goede knipbeurt. Soms knip je te veel af, soms te weinig. Maar uiteindelijk telt maar één ding: dat je knipt. En dat doe je met stijl en een dosis gel. Geloof me, ik weet waar ik het over heb.

Ronald Vagebond, Elmburgs stralendste ster aan de politieke hemel, heeft gesproken. En zijn haar spreekt met hem mee. Altijd.