Ach, Elmburgers, laten we even stilstaan bij het ongekende circus aan de overkant van de oceaan. Hier staat Ronald Vagebond, de president met de bijna grenzeloze kennis van, nou ja, vrijwel alles, en ik ben diep in de war. Inderdaad. Wat gebeurt er daar in de Verenigde Staten?

Donald Trump, de Teflon Don van de Amerikaanse politiek, de man die niet alleen op televisie maar in het hele land een realityshow heeft opgevoerd, zit schijnbaar ontspannen aan de zijlijn toe te kijken hoe zijn eigen partij zichzelf ontmantelt. Wat een schouwspel, wat een show! Ik zeg je, dit overtreft elk seizoen van House of Cards.

Gaetz, oh mijn hemel, die stralende ster aan de hemel van politieke integriteit, hanteert zijn zwaard van "principiële" chaos en stort het Huis van Afgevaardigden in een staat van onthoofding. Waarom? Omdat Trump - die zogenaamd niet meer in functie is - hem vertelde dat hij het juiste deed. Ik stel me voor hoe dat moet zijn gegaan: Trump met zijn karakteristieke halvegare glimlach, telefoon losjes aan zijn oor: "Matt, just do it, you're doing great." Oh, wat een ironische genialiteit!

En dan hebben we McCarthy, oh arme gematigde McCarthy, die duidelijk vergeten is dat gematigdheid niet echt meer in de mode is in een partij die gedomineerd wordt door een man die woorden als "stabiel" en "geniaal" in één adem met zijn naam gebruikt. Wat had hij verwacht, applaus? Een staande ovatie voor het voorkomen van een shutdown van de overheid? Sorry, maar dit is niet de GOP-versie van America's Got Talent, schat.

Beste Elmburgers, kunnen jullie je voorstellen dat twee mensen die dezelfde goeroe aanbidden elkaar zo heftig te lijf gaan dat de tempel instort? En Trump, oh, de man weet hoe hij munt moet slaan uit chaos. Hij kan zichzelf nu opvoeren als de grote vereniger, die met uitgestrekte armen door de mist stapt om de partij te herenigen terwijl hij stiekem grinnikt op Twitter, pardon, "Truth Social".

Je zou denken dat de VS een aflevering van Game of Thrones heeft nagespeeld, alleen zijn er hier (helaas) geen draken en is de ijzeren troon vervangen door een stoel in Mar-a-Lago.

Dus hier zitten we, in onze geliefde Elmburg, te kijken hoe het drama zich ontvouwt. De leiding van het Huis is weg en terwijl ze proberen de brokstukken bij elkaar te rapen, weten we wie er eigenlijk aan de touwtjes trekt.

Maar hier is een waarheid, mijn medeburgers: Wij, de grote mensen van Elmburg, zullen dat nooit laten gebeuren! Wij zijn wijzer, beter en natuurlijk veel, veel leuker. Onze politieke duels zijn intellectueel, charmant en absoluut gespeend van aanvallen op onze eigen partij.

Dus laten we onze popcorn pakken en kijken naar de volgende voorstelling van het Amerikaanse politieke theater. Applaus, applaus voor een ongelooflijke voorstelling!

Laten we proosten dat we nooit in zo'n situatie terechtkomen en dat Elmburg altijd een plek blijft waar rede en dialoog de boventoon voeren. Proost, lieve mensen!