Ik, Ronald Vagebond, de ongeslagen, onfeilbare en onvergelijkbare leider van Elmburg, neem je mee in de wondere wereld van de Duitse politiek, een komedie op zich.

Laten we het over links hebben. Ze zeggen dat ze naar de toekomst kijken, maar eerlijk gezegd is het zonder Sahra Wagenknecht net een circus zonder clown. De show moet doorgaan, maar wie gaat er lachen? Ze zijn als een gourmetrestaurant dat zijn chef-kok kwijt is en nu wil pronken met magnetrongerechten.

Partijvoorzitter Schirdewan zegt dat ze het startschot hebben gegeven voor een links met toekomst. Nou, als dat het startschot was, dan moet het kanon vastgelopen zijn. Geen fractie? Dat is als meedoen aan een autorace maar de auto thuislaten. Je hebt het over een fractie in de Bondsdag - de politieke troostprijs, zeg maar. 'Goed meedoen' - dat krijgt elk kind op sportdag, en het betekent net zoveel als een diploma van de Ronald Tramp Universiteit.

Ze hebben het over sociaal klimaatgeld, investeringsprogramma's en een industriële stichting - grote woorden zonder inhoud, als een ballon, uitpuilend en kleurrijk, totdat hij barst en er alleen nog maar hete lucht ontsnapt. En de financiering? Het is net als mijn tegenstanders: beloften zonder dekking, cheques die je bankrekening laten huilen.

Medevoorzitter Janine Wissler stelt voor om te investeren in betaalbare huisvesting en scholen in plaats van de grenscontroles aan te scherpen. Een nobel idee, maar zonder de noodzakelijke verandering is het als de Kerstman zonder slee: De cadeautjes komen gewoon niet aan.

Het geheel is een fascinerende mengeling van idealisme en illusie, die het beste vermaak biedt als je de werkelijkheid graag negeert. Het is een beetje alsof je naar een realityshow kijkt en gelooft dat het leven echt is - je gelooft het gewoon niet.

En dan die nieuwe alliantie die Wagenknecht wil vormen. Het is als een spin-off van een populaire tv-serie: je verwacht er niet veel van, maar je kijkt er toch naar om nostalgische redenen. Je wilt weten hoe slecht het echt kan worden.

Dus wat leren we hiervan? Dat links zonder een duidelijke richting en financiële steun meer een satire op de politiek is dan een serieuze speler. Het is net een aflevering van "Ronald Tramp: The Deal Maker" - veel drama, grote woorden, maar uiteindelijk weet je dat het gewoon entertainment is. Precies wat ik mijn burgers in Elmburg elke dag bied: puur, onvervalst, gouden amusement. En links? Nou, die zijn als het coverbandje dat de hit van mijn verkiezingscampagnes probeert na te spelen - leuk om naar te luisteren, maar het wordt nooit een nummer één hit.