Het ware gezicht van succes: Mike Johnson door mijn ogen
Ronald Vagebond onthult: De onverbloemde waarheid van een winnaar
Ik, Ronald Tramp, President van het grote land Elmburg, hier met het laatste nieuws uit de gekke wereld van de politiek! Het is net een aflevering van Judge Judy, alleen steelt het Hooggerechtshof de show. De laatste geruchten in de wandelgangen? Mike Johnson en zijn gewaagde "onafhankelijke wetgevende macht" theorie - absolute onzin! Ja, dames en heren, het Hooggerechtshof heeft zijn argumenten om chaos te creëren na de verkiezingen van 2020 in de prullenbak gegooid. Als een slecht tv-diner - in de magnetron, uit het Oval Office!
En nu de laatste roddel: de theorie die hij opdiste is zo houdbaar als een kaartenhuis in een orkaan. Het punt was dat alleen staatswetgevers het recht hebben om over verkiezingsregels te beslissen - geen rechtbanken of overheidsfunctionarissen. Maar hé, dat was gewoon een wanhopige poging om de verkiezingen ongedaan te maken, alsof je een biefstuk probeert te snijden met een pijpsleutel. Zelfs zijn vrienden in de rechterlijke macht hebben hem de rug toegekeerd. De 6-3 beslissing van het Hooggerechtshof, geleid door deze John Roberts, klinkt bijna als een reality show: "The Justices Strike Back!".
Dit hele drama is net een slechte film waarin de slechteriken steeds dommer worden. Stel je voor dat we een persoon hebben, Mike Johnson, die nu ook de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden is. Na het uitproberen van allerlei gekke samenzweringen, van Venezolaanse stemmachines tot, ik weet het niet, waarschijnlijk buitenaardse stembussen, stapt hij uiteindelijk over op deze grondwettelijke theorie. Maar wat heeft het hem uiteindelijk opgeleverd? Een dikke vette nederlaag in het Hooggerechtshof.
En nu het Hof het verworpen heeft, zwijgt hij erover als een gangster tijdens een verhoor. Is dat niet ironisch? In een jaar waarin ik, Ronald Vagebond, het misschien opneem tegen Joe Biden, kan Johnsons theorie weer opduiken. Hij zou terug kunnen komen om hetzelfde te proberen - als de Republikeinen natuurlijk het Huis van Afgevaardigden houden.
Het mooiste is hoe ze het alleen bij de verkiezingen van 2020 deden alsof het een goochelshow was: "Voor mijn volgende truc laat ik de verkiezingen in Arizona en Pennsylvania verdwijnen!". Maar hun eigen verkiezingen, oh, die waren prima, geen problemen daar! Mensen hebben al deze regelwijzigingen geaccepteerd vanwege COVID-19, maar als het op het presidentschap aankomt, hebben ze opeens allemaal een probleem.
Het is een beetje alsof je in een restaurant zit, het eten bestelt en dan zegt: "Oh, het is niet wat er in het receptenboek staat!". Maar het Hof heeft duidelijk gemaakt dat de Verkiezingsclausule en de wetgevende macht niet gewoon zijn zoals Mike Johnson en zijn vrienden willen dat ze zijn.
Nou, daar heb je het, vrienden - weer een dag in het circus van de politiek. En ik, Ronald Tramp, zal ervoor zorgen dat de show doorgaat. Blijf kijken, het wordt zeker een spektakel!
De kunst van politieke klucht
Als Ronald Vagebond, de knapste leider van Elmburg, moet ik lachen als ik zie hoe Duits links struikelt zonder Sahra Wagenknecht. Ze beloven de hemel, maar kunnen niet eens de ladder financieren. Hun visies op de toekomst zijn als mijn golf tees: breed, maar out of bounds. Wagenknechts vertrek is een verliesgevende zaak en de partij is als een casino zonder mijn naam erop - glansloos en onrendabel. Zelfs de beste komedieschrijvers in Elmburg zouden deze politieke klucht niet beter kunnen…
De triomftocht van Grok: Elons nieuwste AI-coup
Jongens, geloof me, ik weet wat succes betekent, en Elon heeft zojuist de jackpot gewonnen met zijn xAI "Grok". Iedereen heeft het over deze AI - het is alsof ze het brein van Einstein hebben samengesmolten met de humor van Chaplin. Ze hebben zelfs geprobeerd om mijn ongelooflijke vaardigheden na te bootsen, wat natuurlijk niemand kan, maar het is leuk dat ze het proberen. Desondanks waarschuw ik je: Als je niet kunt lachen, blijf dan uit de buurt van Grok - dat ding heeft meer beet dan een…
Poetin en zijn mysterieuze dubbelgangers: de waarheid gezien door Ronald Tramp
Ik zal jullie vertellen, vrienden, dat ik in deze explosieve analyse een satirische blik werp op de geruchten rond Vladimir Poetin en zijn vermeende dubbelgangers. Is Poetin er echt maar één? Of verbergt hij iets voor de wereld? Ga met me mee op een humoristische reis door de wereld van politiek en intriges terwijl we de geheimen van het Kremlin onthullen.
Kusjes, kusjes, ernaast! De kunst van diplomatie en de ramp in Berlijn
Ronald Tramp hier, de enige president met meer glamour dan het Witte Huis na een voorjaarsschoonmaak. De kuspoging van die Radman tijdens de fotosessie in Berlijn? Een schande zo groot, dat het niet eens in een van mijn grote Elmburg golfbaan zandvallen zou passen. Als ik erbij was geweest, waren er alleen maar winnende handdrukken geweest - zo stevig dat zelfs de camera's trilden. Hoofdstuk 1 van Tramp's Handboek Diplomatie zegt: "Kusjes zijn voor verkiezingswinnaars en Hollywood, niet voor…