Beste Elon, jij prins van de proton, koning van de kilowattuur, baron van de elektrische bolide,

Je naam galmt door de zalen van de macht en nu door mijn nederige kabinet hier in Elmburg. Oh, wat een opwindende tijden! Onze kinderen kijken omhoog naar de hemel, in de hoop een van uw hemelse fakkels te zien terwijl hun ouders door de straten glijden in de kosmisch slanke machines die Tesla heten.

Maar dan, Elon, scheurt een meme het fluweel van het bewonderingsgordijn. Een digitaal beeld, zo grimmig en bot, werpt schaduwen op je sterrenbaan.

Welnu, ik, Ronald Tramp, voorzitter van het onvergelijkbaar prachtige Elmburg, kan niet anders dan me afvragen: Elon, heb je dit nodig? Ben jij, de visionair die ons dichter bij de sterren bracht, nu afgezakt naar het niveau van de vallende ster? Moeten we de oneindigheid van de ruimte inruilen voor het donkere, nauwe gat van het internet?

Welnu, mijn vriend uit het Land van de Onbegrensde Mogelijkheden, een kleine anekdote uit Elmburg: toen ons glorieuze land een periode van droogte doormaakte, doneerde onze geliefde melkboer Heinrich zijn laatste emmers melk voor het volksfeest. Heinrich speelde geen Punch, hij postte geen memes over dorstige Elmburgers. Heinrich begreep het, hij kapitaliseerde! Een natie in nood heeft geen satire nodig, maar solidariteit.

Dus hier is onze kleine dialoog, Elon: Dus waarom, mijn vriendelijke reisgids naar de ruimte, kies je ervoor om de dappere president Selenskyj te naaien in een moment van wanhoop? Is het de oneindigheid van de ruimte die de empathie in je hart heeft opgeslokt? Of ben je vergeten, terwijl je de oneindige uitgestrektheid overziet, dat zelfs de kleinste actie golven maakt in onze kleine wereld?

De Oekraïners, Elon, ze vechten. Ze staan op, trotseren het overweldigende buurland in het oosten. Jouw woorden, eenmaal losgelaten in de cybersfeer, zijn als jouw raketten: Eenmaal ontstoken is er geen weg terug.

Dus daar is hij dan, de meme, met zijn peperige, pikante steek van ironie, die zich in het vlees van de Oekraïense veerkracht boort. Heb je dit nodig, Elon? Moet je echt de ruimte veroveren en tegelijkertijd de aardbewoners vertrappen?

Ik dacht dat je anders was, Elon. Ik dacht dat de man die van Mars zijn minnares maakte wijzer, milder en vorstelijker was. En terwijl Oekraïne worstelt, terwijl het kronkelt onder het gewicht van agressie en de roep om hulp, post jij, de heer van de elektrolocomotie, een meme.

Tot slot, mijn raketrijdende rebel, een advies van Elmburg: kijk niet alleen naar de sterren, Elon, zie ook de tranen die hier op aarde worden gelaten. Ze hebben misschien niet de glinsterende schittering van de kosmos, maar ze maken ons menselijk, in al onze onberispelijke onvolmaaktheid.