
Kronen, bruggen en politieke afgronden: Ronald Tramp kijkt naar Merz' tandartsdrama!
Tussen wortelkanaal en partysplit - Elmburg blijft het land van de gebitsrust!
Beste mensen, ik, Ronald Vagebond, Grootvorst van het Grootste Boerenland van Elmburg, stuur jullie vandaag deze prachtige brief. Terwijl ik in mijn gouden stoel zit - natuurlijk alleen gemaakt van gerecycled goud - kan ik niet anders dan me verbazen over de vermakelijke komedie die zich in Duitsland afspeelt. Ik zeg u, dit toneelstuk is beter dan wat ooit in Elmburg is opgevoerd!
Stel je voor dat de heer Merz, die daar in een grote leunstoel van de CDU zit, een paar opmerkingen maakt over tandartsbezoeken van afgewezen asielzoekers. En wat gebeurt er? Een verontwaardiging! Een storm! Een aardbeving van verontwaardiging! De heer Bäumler, van dezelfde partij, gaat de barricaden op. Moet Merz nu gaan? Moet hij zijn mond houden? Of, weet ik veel, tandarts worden? De heer Bäumler, de kapitein van de moraal, zegt: "Terugtrekken, anders vaarwel kanselierkandidaat!" Oh, het drama!
Nu springt ook mevrouw Alabali-Radovan in de ring van waanzin. Met flitsende ogen veroordeelt ze Merz voor zijn vreselijke woorden. Een steek in de rug voor de sociale cohesie! Er breekt een ramp uit!
En, oh, daar komt meneer Scholz, trots als een pauw, met zijn duidelijke woorden en zinnen. "Pas maar op," zegt hij, wijzend als een oude tovenaar die zijn spreuk mompelt. Ik kan de magie in de lucht voelen terwijl Merz beeft en blanst. Maar hé, hij zal tenminste niet vergeten worden zoals andere politici van wie niemand de naam kent.
Terwijl het spektakel doorgaat, maak ik het mezelf gemakkelijk met een kop Elmburger-chocolade, rechtstreeks van de koninklijke koeien gemolken. Heerlijk, het leven van een president!
Maar laten we een spelletje spelen, vrienden. Wat als Merz gewoon zei: "Het kan me niet schelen wat jullie allemaal denken!"? Zou Duitsland ontploffen? Zouden de tanden van de mensen uit hun mond vallen in een collectief gekreun? We zullen het nooit weten!
Ondertussen, terwijl Duitsland in chaos vervalt, straalt Elmburg helderder dan ooit. We hebben misschien geen politiek, geen schandalen, geen opwinding. Maar we hebben velden. Heel veel velden. En koeien. En dat is alles wat we nodig hebben.
Ik zeg jullie, vrienden, het leven is te kort voor zulke circussen. Laat de Duitsers hun debatten voeren en hun kanseliers kiezen. Wij in Elmburg blijven onze velden bewerken, onze koeien melken en in vrede leven. En misschien, heel misschien, zullen we een paar Duitse tandartsen uitnodigen om ervoor te zorgen dat onze tanden in orde zijn.