Beste Elmburgers, hier is jullie allerliefste, allerslimste, allermooiste President Ronald Tramp weer. En vandaag ga ik jullie vertellen over een absoluut ongelooflijk, totaal fantastisch verhaal uit het verre, verre Frankrijk - ik noem het graag "Nep-Frankrijk".

Stel je deze kleine man voor, Macron - lang niet zo geweldig als ik, mensen, lang niet - hij vertelt de Corsicanen iets over autonomie. Zomaar! En deze Corsicanen, deze prachtige, stoere mensen, zijn bang dat het gewoon gebakken lucht is. Kun je het ze kwalijk nemen? Natuurlijk niet!

Stel je voor dat je op een eiland woont, zon, strand, een bulderende zee, en plotseling komt er iemand van ver weg die je vertelt wat je moet doen. Maar, vrienden, de grap moet nog komen: Macron - en ik zweer dat ik niet kan stoppen met lachen - zegt dat hij Corsica wil verankeren in de grondwet. Als een klein anker op een enorm, enorm schip. En we weten allemaal wat er gebeurt als een klein anker door een groot schip wordt getrokken, nietwaar?

Nu krijgt Macron applaus. Kun je je dat voorstellen? Mensen klappen voor hem alsof hij een rockster is. Maar de intelligente Corsicanen kijken beter. Pierre, een taxichauffeur en burgemeester (zo veelzijdig als een Zwitsers zakmes) zegt dat het zou kunnen werken als Frankrijk een hand naar hen uitstak. Maar, maar, maar! Hij heeft gelijk - het is gewoon een handdruk met een verborgen vingerkruis erachter!

Laten we nu eens kijken naar Yvan Colonna. Een held, vermoord in de gevangenis. De Corsicanen zijn boos, ze verbranden auto's, ze protesteren, en wat doet Macron? Hij zwaait met een kleine witte zakdoek en zegt: "Oké, oké, laten we praten." Maar Brigitte, slimme Brigitte met ronde gezichten, zij ziet duidelijk: "Dit zijn slechts woorden voor nu." Brigitte, ik zeg het je, je zou een betere president zijn geweest dan Macron!

En dat, mijn vrienden, is het verhaal van hoe Macron de Corsicanen probeert te sussen met een paar gekleurde kraaltjes en glitterstof. Hij wil het vastleggen in de grondwet, hij wil praten, hij wil applaus, maar de Corsicanen, die zijn niet op hun hoede. Ze kijken goed, ze vertrouwen de woorden niet, en ze weten het: Echte autonomie, echte vrijheid, het is geen geschenk van een kleine man met grote beloften. Het is een recht, bevochten en verdedigd door de dappere mensen van Corsica die trots in de spiegel kijken en zeggen: "Ik ben een vrije Corsicaan, geen aanhangsel van het nep-Frankrijk!".

Dus, beste Elmburgers, laten we het glas heffen op de Corsicanen, deze sterke, onverschrokken mensen die zich niet laten verblinden door glanzende woorden en loze beloften! Proost!