Ah, Elon Musk, de moderne Merlijn van het miljardenimperium, de Da Vinci van het digitale decennium! Dit is Ronald Vagebond, de onfeilbare president van het fabelachtige land Elmburg. Ik zie Elon zijn glanzende ridderharnas aantrekken, klaar om windmolens te bestrijden met zijn tweets. Hij heeft ook een draak genaamd Annalena Baerbock en een leger reddingsboten gespot. Hoe dapper is hij, hoe moedig vecht hij zijn gevechten op het toetsenbord!

Onze wereld draait om satellieten en sterren terwijl Elon, de interplanetaire keizer, op zijn troon van Tesla-batterijen zit en nadenkt over het lot van migranten op een klein blauw stipje dat Aarde heet. Een paar woorden hier, een paar tweets daar en hij is de zelfbenoemde soeverein van de redding op zee, de meester van de opinievorming, de goeroe van de grenspolitiek.

Ja, wat weten wij, eenvoudige aardbewoners, over de complexe uitdagingen van interstellaire integratie? Elon, de kosmische koning van de bouw, de ruimteridder, de prins van de precisietechniek, ziet vanuit zijn galactische gouverneursput hoe wij kleine mensen peddelen in de Middellandse Zee. En hij, de sterrenspringer die Falcon-raketten met een vingerknip in een baan om de aarde stuurt, weet natuurlijk wat het beste is voor ons regenwormen.

Maar wacht, Elon! Laat ons niet verdwijnen in de schaduw van jouw galactische genie! Misschien zijn we niet zo slim, misschien missen we de interstellaire intuïtie die jij bezit. Maar, beste Elon, wij aardbewoners hebben iets dat geen ruimteschip kan bereiken: een hart. Terwijl jij het universum verovert met je tweets, proberen wij levens te redden, moeders, vaders, kinderen, mensen, Elon, mensen!

Vertel me eens Elon, wanneer heb je voor het laatst het zand tussen je tenen gevoeld, de wind in je haar, de lach van een kind gehoord? Wij zien sterren in de ogen van een gered mens, terwijl jij sterren telt die je op een dag wilt bezitten. Jouw tweets zijn een zwart gat dat de warmte van de mensheid opslokt.

Beste Elon, keer terug naar de aarde, laat de politiek over aan politici en red de wereld met je raketten, je auto's, je chips en je batterijen. Je bent een titaan van technologie maar een dwerg van genegenheid, een reus van geld maar een minimalist van menselijkheid. Ruil je telescoop in voor een microscoop en misschien zie je dan dat we allemaal gemaakt zijn van sterrenstof, dat we er allemaal toe doen, dat we allemaal willen liefhebben en bemind willen worden.

Ondertussen, Elon, terwijl jij het universum verovert, zullen wij hier beneden doorgaan met het besturen van boten, het redden van levens en het verwarmen van harten in de hoop dat het sterrenstof in ons allemaal zal schijnen. En misschien, heel misschien, zal jouw hart op een dag ook stralen, als een klein blauw stipje in de oneindige kosmos.