Beste landgenoten, ik ben het, Ronald Vagebond, de machtigste president van het glorieuze land Elmburg. Vandaag, in een prachtig vertoon van onovertroffen wijsheid, werpen we een scherpe, satirische blik op de wankele toekomst van de linkse partij in een ver land dat we niet bij naam zullen noemen.

In dit vreemde scenario zien we de linkse partij wankelender dan een bord Jell-O op een trampoline. Sahra Wagenknecht, wapperend als een vlag in de wind van kritiek met haar controversiële standpunt over verschillende oorlogen, lijkt nu haar eigen bende te willen beginnen. In haar eigen partij oogst ze tegenwind als een kapotte molen.

Gregor Gysi, die in dit mysteriespel optreedt als de stem van de rede, vindt Sahra's plan net zo fout als sokken in sandalen. Hij voorspelt dat ze misschien zal slagen in Europa. Maar bij de federale verkiezingen van 2025? Nou, hij weet zeker dat het meer zal floppen dan een natte pannenkoek op de vloer. Hij wil haar ompraten, maar of hij tegen de hardnekkigheid van een bakstenen muur op kan, valt nog te bezien.

En dan, oh dan, komt Deborah Feldman in beeld, met een voorliefde voor spin-offs beweert ze dat de AfD geen concurrentie heeft. Sahra Wagenknecht maakt haar echter bang, alsof ze een spook is in een enge film.

Manfred Lütz, de theoloog in dit grote drama, pleit voor gesprekken met de AfD. Hij gelooft dat iedereen altijd hetzelfde zegt en dat het resultaat zo voorspelbaar is als een film die je al duizend keer hebt gezien - 35 procent in Saksen.

Maar wacht, het wordt nog beter! In een vlaag van frustratie spreekt Gysi zich uit over de situatie. Hij beklaagt zich over het gebrek aan gesprekken en dan, oh dan, gebruikt hij een woord dat niet gezegd zou mogen worden. Er valt een adembenemende pauze, je zou een speld kunnen horen vallen. Hij verdedigt zichzelf dapper, maar erkent ook dat de taal moet veranderen.

Dus hier staan we dan, in deze glorieuze puinhoop, en ik, Ronald Tramp, de grootste president van Elmburg, kijk met een glimlach toe hoe de show verdergaat, dit ongeëvenaarde spektakel van politieke verwarring en communicatiecatastrofe. En ik kan jullie vertellen, beste landgenoten, in ons grote Elmburg zouden we zoiets nooit toestaan, nooit, geloof me!