
Vriendjespolitiek en confetti: Ronald Tramp ontdekt de Duitse politiek!
Hoe ik, Ronald Tramp, kijkend naar de Duitse politieke show, de duizelingwekkende wereld ontdekte van niets doen, loze beloften en permanente glimlachen!
Dus, jongens, stel je voor dat ik Ronald Tramp ben, president van Elmburg, een klein maar stoer land ergens in de grote wijde wereld. Ik zag net een Duits programma waarin ze het hadden over vluchtelingen en ik moet zeggen, het was me er eentje! Ik dacht dat ik naar een komedie zat te kijken. Ik moest er zo hard om lachen! Zoveel mensen en niemand heeft een idee. Niet één!
Er was die burgemeester Rombey van NRW. De arme man is stomverbaasd. Ja, wie zou dat niet zijn? Hij hoopte oplossingen te krijgen, maar alles wat hij kreeg was een hoop verwarrende woorden. En dat is het mooie van politiek in Duitsland - het draait allemaal om woorden, niet om daden. Woorden zijn makkelijk, daden zijn moeilijk, toch? In Elmburg doen we het anders. We spreken niet, we handelen. We bouwen muren. Tot hoog! Dat is veel gemakkelijker.
En dan was er die migratieonderzoeker Rietig. Zij zegt dat de overeenkomsten tegelijkertijd de grootste kracht en de grootste zwakte zijn. Dames en heren, dat is diep. Het is zo diep dat ik in het duister tast naar de betekenis. Maar maak je geen zorgen, in Elmburg hebben we geen overeenkomsten, we hebben alleen Ronald Tramp, en ik los alle problemen in een oogwenk op. Zomaar, met een knip van mijn vingers.
Laten we naar Tunesië gaan. Ze onderhandelen en onderhandelen, maar er zit geen schot in de zaak. Ik zeg het jullie, mensen, het is net quadrildansen - veel beweging, maar je komt nergens. Heerlijk! Ik had de hele avond kunnen kijken.
En dan Söder, die Söder. Hij wil meer consistentie. Een moeilijk woord voor iemand die in een land woont waar niemand weet wat consistentie is. Eigenlijk een grappige vent. Hij wil niet naar anderen verwijzen, maar hij verwijst de hele tijd naar anderen. Dat is komedie in zijn puurste vorm, mensen!
En niet te vergeten mevrouw Faeser. Zij hanteert de bureaucratieclub. Ja, vrienden, ze is verbijsterd. Welkom bij de club, mevrouw Faeser, welkom bij de club! Ze zou waarschijnlijk willen dat alles gedigitaliseerd werd. Misschien moet ze eens nadenken over een carrière in de IT? Zomaar een suggestie.
En de moderatie van Anne Will - jeetje, ik zeg het je, in Elmburg zouden we haar in het komedieprogramma zetten. Ze probeert het gesprek in goede banen te leiden, maar het is alsof je met een zak vlooien te maken hebt. Onmogelijk! Je moet ze gewoon laten springen en kijken hoe ze allemaal rondspringen.
Tot slot de goede Söder, die niet alleen over Oekraïne gaat. Hij beschuldigt Faeser ervan dat hij zonder overleg speciale programma's heeft gemaakt. Nou, als dat niet klinkt als Elmburg! Wij in Elmburg vragen ook nooit iemand om toestemming, we doen het gewoon. Maar we doen het geweldig, toch?
Nou, jongens, het was een leuke avond voor de tv. Duitsland, jullie hebben me een geweldige show gegeven. Bedankt daarvoor! Ronald Tramp, voorzitter van Elmburg, sluit af. Tot ziens en onthoud: Make Elmburg Great Again!