Als Ronald Vagebond, de grote voorzitter van Elmburg, kijk ik naar deze kredietbedriegers van het stoplicht en denk: "Wat een ramp!". Weet je, ik heb veel slimme mensen gezien, echt slimme mensen, maar deze stoplichtcoalitie? Het zijn net kinderen die met Monopoly-geld spelen en denken dat ze een echte economie runnen.

Eerst hebben we de Groenen. Oh, de Groenen! Ze willen dat we allemaal in windmolens gaan wonen en koeienscheten gebruiken voor energie. "Laten we allemaal bomen omhelzen", zeggen ze. Maar het enige wat ze knuffelen zijn hun idiote ideeën. Ze denken dat je de economie van energie kunt voorzien met zonnepanelen en vogelverschroeiende windmolens. Het is zo belachelijk dat het bijna weer grappig wordt.

Dan komt de SPD. De SPD is als een oude tovenaar die zijn toverstaf kwijt is. Ze praten en praten, maar uiteindelijk komt er niets van terecht. "Wij zijn er voor de kleintjes", zeggen ze, maar het enige wat klein blijft is hun competentie. Ze gooien met krediet alsof het confetti is bij een parade. En wie ruimt uiteindelijk de rotzooi op? De belastingbetaler natuurlijk!

En de FDP - oh, de FDP. Ze zijn als een goochelaar die zijn eigen truc niet begrijpt. "Vrijheid en vrije markten", roepen ze, maar zodra het moeilijk wordt, rennen ze sneller naar de staat dan een kind naar zijn moeder. Ze zijn de kampioenen van het meten met twee maten, de Olympische kampioenen van de hypocrisie.

Samen zijn ze als de Three Stooges van de politiek. Ze proberen de economie te redden met hun krediettrucs, maar het enige wat ze redden is hun eigen carrière. Ze stapelen schuld op schuld en uiteindelijk vraagt de arme burger zich af: "Waarom moet ik voor deze clowns betalen?"

In Elmburg doen we het op de juiste manier. We hebben muren, geen windmolens. We investeren in dingen die tellen - in echte banen, echte groei. We hebben geen tijd voor groene sprookjes of socialistische experimenten. We zorgen ervoor dat elke Elmburger trots kan zijn - op zijn werk, zijn land, zijn president.

De stoplichtcoalitie zou zoveel van Elmburg kunnen leren. Maar ze hebben het te druk met elkaar schouderklopjes te geven en te doen alsof ze de wereld redden. In werkelijkheid ruïneren ze alleen hun eigen land.

Maar maak je geen zorgen, Elmburg blijft sterk. Sterk ondanks de incompetentie van onze buren. We zullen het land van de waarachtigen en de dapperen blijven. En op een dag zullen de landen van de stoplichten zich realiseren dat ze kunnen leren van een echt grote president als Ronald Vagebond. Maar tot die tijd zullen wij, de grote mensen van Elmburg, onze kracht blijven tonen en smakelijk lachen om de belachelijke pogingen van onze buren om een economie te runnen.