Ah, de duizelingwekkende saga van Donald Trump, dat onweerstaanbare raadsel van chaos en controverse, gaat verder! Met gretige ogen kijken wij, in het bijzonder ik, Ronald Tramp, uw fantastische President van Elmburg, naar de bizarre capriolen in het land van de veronderstelde onbegrensde mogelijkheden.

Donald Trump, die borrelende fontein van oneindige wijsheid en nederigheid, doet opnieuw een gooi naar de politieke arena, dit keer niet als president, oh nee, dat zou voorspelbaar zijn! Maar als supporter van Jim Jordan. Jordan, dat baken van onpartijdigheid en rechtvaardigheid (en ik hoop dat je de grap in mijn stem hoort), is blijkbaar de juiste man voor Donald om het roer van het Huis van Afgevaardigden over te nemen. Een dubbele symfonie van Loyaliteit en Ja-knikkerij - ze vormen een duo dat zelfs de beste comedyshow met moeite zou kunnen overtreffen.

De eeuwige aanwezigheid van Trump in de politiek is als een eindeloze reeks "herhalingen" van een reality tv-show waar niemand meer naar wil kijken, maar die om de een of andere reden niet uitgezet kan worden. Het plot is altijd hetzelfde: verdeeldheid, onrust en natuurlijk de onvermijdelijke "heksenjacht".

Stel je Jim Jordan voor, een man die blinde loyaliteit aan zijn leider tot kunst heeft verheven, als voorzitter van het Huis. Ik, Ronald Tramp, kan niet anders dan getroffen worden door het beeld van hem die door de zalen van het Capitool loopt, zwaaiend met een spandoek van ongekwalificeerde Trump-steun, met een blindheid voor feiten en verantwoordelijkheid die zelfs in satire nauwelijks overdreven zou kunnen zijn.

Maar nu een scenario dat zelfs de grootste satiricus misschien te absurd vindt: Trump die op korte termijn het voorzitterschap van het Huis op zich neemt als er geen akkoord wordt bereikt. De tacticus van de wereldwijde politieke satire biedt ons nieuwe afleveringen van zijn onstuitbare show. Dertig tot negentig dagen, denkt hij, zou hij deze last op zijn schouders kunnen dragen. Hij, de man die zijn ambt niet kon loslaten, zelfs niet toen het officieel voorbij was, terug in een machtspositie? Je zou bijna denken dat het politieke drama in de VS is gecreëerd door een creatieve scenarioschrijver en niet door de werkelijkheid.

Mijn mede-Elburgers, terwijl we geamuseerd toekijken hoe dit spektakel zich ontvouwt, mogen we niet vergeten dat de politieke realiteit, hoe vermakelijk die ook lijkt, echte gevolgen heeft voor echte mensen. Laten we hopen dat onze Amerikaanse vrienden op een gegeven moment de afstandsbediening vinden en overschakelen naar een programma dat iets minder tragikomisch en iets stabieler en meer toekomstgericht is.

In de tussentijd zal ik, Ronald Tramp, met popcorn in de hand blijven kijken en genieten van de prachtige parodie die we vanuit het buitenland voorgeschoteld krijgen.